Dooddot Visit คอลัมน์ที่จะพาทุกคนไปสัมผัสการทำงานของศิลปิน นักออกแบบ ในสเปซการทำงานของพวกเขา (อ่านตอนก่อนหน้านี้ได้ที่ https://www.dooddot.com/category/interview/) วันนี้เราตัดสินใจมาเยือนสตูดิโอ “ไกลจักรวาล” สตูดิโอรับออกแบบกราฟฟิกและขึ้นชื่อในเรื่องงานสัก ที่ตอนนี้ถือเป็นร้านสักชื่อต้นๆที่คนสักไว้วางใจ ของ “เอก วันประชา ธิติไพศาล” หรือ “W DOT”  เรามาดูกันว่าที่ที่เจ้าตัวถึงกับบอกเองว่ามันคือ “ถ้ำ” ของเขา จะมีความน่าสนใจขนาดไหน พร้อมฟังบทสนทนาที่เราคุยกันวันนั้นข้างล่างนี้ได้เลย

“ผมว่าผมเหมือนฤาษีอยู่ในถ้ำนะ ถ้าใครรักใครชอบอยากให้ทำงานให้ ผมก็ทำให้คุณ ประมาณนั้นมากกว่า”

สตูดิโอไกลจักรวาลทำอะไรบ้าง?
ไกลจักรวาลเป็นสตูดิโอเอาไว้ทำงานครับ ก็รับทำงานออกแบบกราฟฟิกทั่วไป ลายสัก ทำลายเสื้อยืด ตอนแรกไม่ได้มีจุดมุ่งหมายเอาไว้สักอะไร ก็คือเป็นที่เอาไว้นั่งทำงานกับเพื่อนเท่านั้นเอง เพื่อนชื่อ “PARKO ATTACK” ตอนหลังเค้าไปเรียนต่ออเมริกา แล้วน้ำท่วมพอดี ทีนี่ก็เลยต้อง Renovate สตูดิโอใหม่ ที่นี่มันเคยเป็นห้องนวดแผนไทยเก่า แล้วก็มาเพิ่มโซนสักตอนหลัง เพราะเราทำงานแล้วก้คิดว่าอยากทำอะไรเกี่ยวกับการสัก ตอนแรกก็ไปลองซื้อสตาร์ทเตอร์คิทมาลองก่อน พอลองแล้วก็คิดเลยว่า “เออ ทำไมมันยากขนาดนี้นะ” ก็เลยไม่ทำมันซะเลย (หัวเราะ) จนวันนึงไปเจอน้องเขียนกำแพง “Miss Ink (ปลา)” เขาอยากทำร้านสักพอดี เรามีสตูดิโออยู่ก็เลยเปิดให้เค้ามาเป็นคนสักไปเลย ก็ร่วมกันออกแบบลายสัก พอปลาแยกย้ายออกไป ตอนนี้ก็มีอาร์ม เราเป็นคนออกแบบ และอาร์มจะเป็นคนลงเข็ม

สเน่ห์ของงานสักคืออะไร?
มันคือ… การแต่งตัวโดยที่ไม่ต้องใส่ ผมมองแบบนั้นนะ คือเหมือนตื่นมาก็ไปไหนก็ได้แล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องโป๊นะ มันเหมือนเรามีเครื่องประดับอยู่บนตัว สำหรับไกลจักรวาลเราทำรอยสักเพื่อความสวยงาม บางคนทำเพื่อความหมาย แต่ความหมายนั้นสำหรับผมก็ต้องสวยงามด้วยเหมือนกัน เพราะมันเป็นสิ่งที่ตกแต่งอยู่บนร่างกายเรา

วงการสักในเมืองไทย?
ผมไม่ยุ่งกับวงการสักในเมืองไทยครับ (หัวเราะ) เพราะผมไม่รู้ว่าวงการนี้มันเป็นยังไง ไม่รู้ว่าเค้าต้องอยู่ยังไงอะไรแบบไหน ผมชอบอยู่ของผมแค่อย่างนี้ ผมชอบอยู่เงียบๆ สงบๆ ไม่ค่อยชอบเข้าสังคมอะไรกับเค้ามากนัก ไม่ว่าจะวงการศิลปะ วงการออกแบบ หรือวงการอะไรก็ตาม ผมก็จะอยู่ของผมแบบนี้… ผมว่าผมเหมือนฤาษีอยู่ในถ้ำนะ ถ้าใครรักใครชอบอยากให้ทำงานให้ ผมก็ทำให้คุณ ประมาณนั้นมากกว่า

สิ่งที่คนไทยต้องทำความเข้าใจเกี่ยวกับการสัก?
ผมว่า ทุกวันนี้จริงๆมันก็กว้างขึ้นมากแล้วครับ แต่ก็อาจจะยังมีคนที่แบบมองว่า พวกมีรอยสักดูน่ากลัว แต่ผมมองว่ามันอยู่ที่ว่าเราสักอะไรมากกว่า เราสักลักษณะไหน เราสักให้มันดูน่ากลัวรึเปล่า เพราะชนิดของการสักก็มีหลายประเภท โอเคสักยันต์ สักมังกร สักเสือ อ่ะอันนั้นอาจจะทำให้คุณดูน่ากลัว แต่ถ้าเสือนั้นมันเป็นเสือแบบ Geometric, Minimal หรือ อะไรแบบนี้ มันก็ดูเป็นงานออกแบบมากขึ้นใช่ไหมครับ? พอมาอยู่บนร่างกายก็อาจจะดูไม่น่ากลัวเท่าแบบนั้นรึเปล่า มันก็อยู่ที่ว่าเจ้าของลายสักเค้าอยากใส่อะไรไว้บนตัว อย่างผมไปไหนมาไหนก็ไม่มีคนกลัวผมนะ เพราะผมก็ไม่ได้สักอะไรที่มันเยอะมาก ก็จะเว้นเป็นจุดๆ

แนะนำสำหรับคนที่อยากสักลายแรกของตัวเอง?
คนส่วนใหญ่จะคิดเยอะอยู่แล้วครับ ลายแรกนี่จะต้องคิดเยอะกันอยู่แล้ว ก็อยากจะแนะนำให้คิดเยอะเหมือนกัน พอลายสอง ลายสามก็อาจจะเริ่มคิดน้อยลงมาหน่อย (หัวเราะ) เพราะลายแรกเราจะชอบคิดกันว่า เอ้ะ ลายสักมันต้องเกี่ยวอะไรกับเรารึเปล่า จะต้องสำคัญมากๆใช่ไหม อะไรแบบนั้น แต่ก็อยากให้คิดไว้เหมือนกันว่า สมมุติเรายังเด็กอยู่ ถ้าอยากสักอะไรสักอย่าง ขอให้คิดไว้เลยว่า เราชอบสิ่งนั้นจริงๆรึเปล่า อย่างร้านผมเนี่ยจะไม่รับสักต่ำกว่ามหาลัยเลย มีเข้ามาเหมือนกันนะ แต่ผมจะไม่รับเลย อย่างเด็กมหาลัย เพิ่งขึ้นปีหนึ่ง มาผมก็จะถามว่า “แน่ใจนะว่าชอบจริงๆ” “แน่ใจนะ” “จะสักแล้วนะ” คือเราต้องเตือนเค้าว่าเค้าชอบจริงไหม ถ้าเค้ามีคำว่าเอ้ะในใจ หรือมีท่าทีไม่แน่ใจแม้แต่นิดเดียว ผมก็จะถามว่า “พี่หยุดก่อนได้นะ ไม่มีปัญหา พี่ไม่ลงเข็มได้” บางทีชอบมีมาที่ร้านแล้วอยู่ดีๆมาถามว่าพี่มีลายอะไรบ้าง ให้เราช่วยแนะนำ อันนั้นผมว่า ไม่ใช่ละ การทำงานของเราไม่ได้ให้คนมาเลือกลายที่เรา อาจจะมีบอกไอเดียมาแล้วมาปรับแต่ง

ทำงานกับลูกค้ายังไงครับ?
คือจริงๆเราไม่รับ วอล์คอิน ครับ ยกเว้นจะเป็นเพื่อนกันจริงๆ ส่วนใหญ่ก็จะบอกมาว่าอยากได้ลายอะไร สไตล์ไหน ลักษณะไหน มีแบบที่ตัวเองชอบในใจไหม ไปเห็นอะไรมาแล้วชอบรึเปล่า ทางเรามีสไตล์ของตัวเองอยู่นะ ถ้าชอบก็สามารถออกแบบให้ผสมกันได้ คือด้วยความที่เราทำงานสายออกแบบอยู่แล้วด้วย เวลาต้องเจอกับลูกค้า มันก็ต้องเป็นใจเขาใจเราประมาณนึงครับ

แล้วสำหรับคนที่อยากเป็นช่างสัก แนะนำหน่อยได้ไหมว่าควรเริ่มอย่างไร?
อยากเริ่มก็ ซื้อเครื่องครับ (หัวเราะ) ซื้อเครื่องเสร็จมา ก็หาเหยื่อ หาเหยื่อไม่ได้ก็จิ้มตัวเอง ลองดูก่อน แรกๆนี่เละกันมานักต่อนักแล้ว ทุกอย่างมันก็ต้องมีเริ่มต้นอะครับ คนสักลงลายแรกดีเลย ในโลกนี้มันคงไม่มีครับ ผมเองอะสักได้ แต่มือมันจะไม่ค่อยคงที่ ผมมือหนัก คือมันคนละอย่างกับกดปากกาที่เราถนัดไปแล้ว กับเข็มสักมันลงหนักไม่ได้เลย ต้องลองต้องฝึกไปเรื่อยๆครับ มันหยุดไม่ได้ การสักมันเป็นความเคยชินรวมกับทักษะ แล้วสิ่งที่ยากคือมันไม่เหมือนเราวาดรูป กับดินสอลงกระดาษเราไม่ชอบก็เริ่มกันใหม่ แต่กับผิวหนังเราต้องมีความรับผิดชอบมากกว่านั้น เพราะมันแก้ไม่ได้… มันอาจจะแก้ได้ แต่ไม่แก้จะดีกว่าไหม? มันเหมือนกับศิลปินเลยครับ แต่ละคนจะมีเทคนิคที่ต่างกัน ช่างสักก็เหมือนกันเทคนิคของแต่ละคนก็จะไม่เหมือนกัน

แนวโน้มธุรกิจสักในบ้านเราเป็นอย่างไรบ้าง?
สำหรับผมก็ยังมีลูกค้าอยู่เรื่อยๆนะครับ ไม่ได้เยอะไม่ได้น้อย ก็ไหลอยู่ได้ตามวงจรของมัน อาจจะเป็นเพราะว่าด้วยไทม์ไลน์ของไกลจักรวาล เนี่ย คือผมต้องเป็นคนออกแบบ แล้วพอเสร็จการออกแบบ ถึงจะนัดเข้ามาสักได้ มันจึงกลายเป็นว่า ถ้าอยากจะสักก็ต้องรอแปปนึงนะ เพราะงานมันต้องออกจากผม ไม่สามารถรับลูกค้าเข้ามาทุกวัน ทำให้เดี๋ยวนั้น นัดวันนี้ทำพรุ่งนี้ อันนั้นเป็นไปไม่ได้ ฉะนั้นอาทิตย์นึงก็ตกอยู่ที่ประมาณสามถึงห้าคนครับ ก็แล้วแต่ความฟิตความขยันของผม แล้วแต่ว่าลายยากลายง่าย ผมเลยไม่ค่อยรู้สึกว่าคิวน้อยคิวเยอะ มันจะไหลอยู่ที่ประมาณนี้ตลอด

ความเคลื่อนไหวต่อไปของไกลจักรวาล?
ก็มีคิดไว้ว่าจะขยายให้ใหญ่ขึ้น ทำร้านให้ดีขึ้น แต่ต้องหาที่อยู่ใหม่ให้ได้ก่อนครับ แล้วก็จะมีเพิ่ม Section ใหม่ๆอีก…

บอกได้ไหมครับว่าจะเพิ่มอะไร?
ไม่บอกครับ! (หัวเราะ) ที่แน่ๆก็คือต้องหาช่างสักที่มีความสามารถในการออกแบบเองได้ด้วย อาจจะช่วยเบาแรงผม และช่วยให้ไกลจักรวาลรับงานได้เพิ่มมากขึ้น ครับ

Photographer: Pakkawat Tanghom