คนเราร้องไห้ได้หลายสาเหตุ ตั้งแต่เพราะความเสียใจ ไฟแยงตา ยันหั่นหัวหอม หรืออาจจะแค่ฝุ่นมันเข้าตา ชั้นไม่ได้ วร้องห้ายยย…  แบบที่พี่อะตอมเคยกล่าวไว้

แต่ศิลปินรุ่นใหม่ไฟแรงเฟร่อที่เรียนด้านศิลปะสื่อผสมแถมยังสนใจสังคมและการเมืองเข้าเส้นทั้ง 6 คนจากคณะจิตรกรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร กลับไม่ปล่อยให้นำ้ตาไหลออกไปอย่างเปล่าประโยชน์โดยปราศจากความสงสัย พวกเขารวมตัวกันสร้างโปรเจ็กต์ Installation Art ชื่อว่า Dust Gets In The Eyes ภายใต้ธีมของฝุ่นและน้ำตา เพื่อตั้งคำถามถึงที่มาของการร้องไห้ จัดแสดงที่ Kinjai Contemporary Gallerry แกลเลอรี่ศิลปะร่วมสมัยที่เปิดมาได้เกือบปีแล้วในย่านบางพลัด

เราไต่บันไดชันๆ ขึ้นตึกแถว 3 ชั้น เตรียมโสตประสาทให้ตั้งมั่นไม่หวั่นไหวจนต้องเสียน้ำตา!

‘Are you Lonesome Tonight’

โดย ธานี บุญรอดเจริญ

“เหงามั้ยคืนนี้?”

พื้นที่โดยรอบของแกลเลอรี่แห่งนี้คือตลาดกรุงธนฯ ชุมชนเก่าแก่ที่อยู่กันมานาน มีชาวบ้านร้านตลาด อาคารพาณิชย์ กิจการเก่าแก่ที่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นในเมืองเท่าไรแล้ว หนึ่งในนั้นคือร้านคาราโอเกะ (หรือบางคนเรียกคาเฟ่) สถานบันเทิงกลิ่นอาย Old School ที่เสมือนของดีคู่ชุมชนซึ่งเราเห็นมาตั้งแต่เล็กจนโตเวลานั่งรถเมล์ผ่านถนนสายนี้ และปัจจุบันก็ปิดตัวไปตามยุคสมัยที่เปลี่ยนแปลง ศิลปินชอบการทำงานจากบริบทของพื้นที่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เลยอยากแปลงพื้นที่ชั้นล่างของแกลเลอรี่ให้กลายเป็นร้านคาราโอเกะ เพื่อทริบิวต์ให้กับย่านนี้ 

โชคร้ายที่เขาประสบอุบัติเหตุระหว่างการติดตั้งงาน ก่อนโชว์จะเริ่มเพียงไม่กี่วัน จึงน่าเสียดายที่เขาไม่ได้ร่วมโชว์ผลงานในครั้งนี้ด้วย

‘Tear gas, sad song’

โดย วัชรนนท์ สินวราวัฒน์

เพลงเศร้าเคล้า (แก๊ส) น้ำตา

หลายคนคงมีเพลงที่ทำให้เสียน้ำตาเป็นของตัวเอง และเพลงสุดคลาสสิก ไม่ว่าจะเป็น I Can’t Make You Love Me, Too Much Love Will Kill You, As Tears Go By หรือ Tears In Heaven ก็เป็นเพลงที่ฟังกี่ครั้งก็ยังร้องไห้ได้เสมอ แล้วนอกจากเพลงรักแสนเศร้าเหล่านี้ล่ะ ยังมีอะไรที่ทำคุณเสียน้ำตาได้อีกบ้าง วัชรนนท์ นำเพลงรักอมตะที่เราคุ้ยเคยมาแปะไว้บนกระป๋องแก๊สน้ำตาเพื่อบอกเราว่าในบางสังคมที่ต้องใช้แก๊สน้ำตา น้ำตาที่ไหลออกมาอาจมีอานุภาพทำให้เศร้าได้พอๆ กับ– หรืออาจจะมากกว่าเพลงเศร้าเหล่านี้ด้วยซ้ำ

‘Smoke gets in your eyes’

อยากจะถามดูว่าเธอเป็นอย่างหมอกหรือควัน

อีกหนึ่งงานของวัชรนนท์ เป็นวีดีโอขนาดยาวฉายภาพการนำเสนอข่าวของสถานีโทรทัศน์ (เพียงช่องเดียว) ของประเทศเกาหลีเหนือ ในวันที่ท่านผู้นำคิม จอง อิล จากโลกนี้ไปในปี 2011 บางช่วงบางตอนของวีดีโอเป็นภาพพิธีศพ พร้อมกับภาพประชาชนเกาหลีเหนือกำลังแสดงความอาดูร บางคนร้องไห้หนักมาก บางคนเหมือนกับจะขาดใจลงตรงนั้น คลอไปกับวีดีโออีกด้านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกัน เป็นภาพผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งสูบบุหรี่มวนต่อมวนอยู่ท่ามกลางหมอกควัน และเพลง Smoke gets in your eyes ของวง The Platters ที่ร้องว่า

“They said someday you’ll find  

All who love are blind

When you heart’s on fire

You must realize

Smoke gets in your eyes”

‘Coming Soon’

ธนวัฒน์ นุ่มเจริญ

โปรแกรมหน้าที่มาไม่ถึง

ศิลปินเชื่อว่าการดูหนังในโรงคือพิธีกรรมอย่างหนึ่ง ที่มีกฎเยอะแยะไปหมด ต้องเงียบ ต้องมืด ต้องยืนทำความเคารพ และคนดูก็เป็นเพียงส่วนประกอบของพิธีกรรมนี้เท่านั้น เขาจำลองภาพการนับถอยหลังที่ไม่มีจุดสิ้นสุด กับการจับจ้องไปที่ใบหน้าเพื่อดูปฏิกิริยาการ ‘รอคอย’ ด้วยความอึดอัดของคนดู ที่ไม่รู้เลยว่าพิธีกรรมนี้จะสิ้นสุดลงเมื่อไร

‘D (U) S (T) APPEAR’

โดย พศุตม์ สะอิ้งทอง

ทางของฝุ่น

อีกฝั่งหนึ่งของห้อง ฉายฟุตเทจที่ศิลปินได้ทำการถ่ายภาพฝุ่นจากที่ต่างๆ ที่เขาพบเจอในชีวิตประจำวัน เขาค้นพบว่าสิ่งที่ทำให้เรานำ้ตาไหลอีกอย่างหนึ่งก็คือฝุ่น มันคือสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่พยายามดิ้นรนไปตามทางของตัวเอง ไม่ต่างกับมนุษย์อย่างเราๆ 

‘See-No-Evil

จากหลวงปู่ถึงเธอ’

โดย ธาราธร ไพรบึง

ศิลปินเมคพระปิดตากับผ้ายันต์ ‘วัดบางสะอื้นไห้’ ขึ้นมา พร้อมกับเปิดวีดีโอล้อโฆษณาให้เช่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไว้บูชากันเหนียว เพื่อท้าทายความเชื่อและความศรัทธาโดยที่บางครั้งปราศจากเหตุผลและการตั้งคำถามของผู้คน

‘Central Pillar’

ศิวะเวช ทองใบใหญ่

ภาพลวงตา

ปะติมากรรมหน้าตาคล้ายเจดีย์ ทำด้วยกระจกเงาอะครีลิก กับฟุตเทจเหตุการณ์ที่จะทำให้คนร้องไห้ เช่น ปลอกหัวหอม แต่ใช้เทคนิคบิดเบือนภาพให้เป็นเหลือแค่ Psychedelic กับเสียงบิดเบี้ยว  ซึ่งพอโปรเจ็กเตอร์ฉายลงไปที่กระจก ทำให้เกิดแสงวูบวาบจนเราต้องหรี่ตาหรือหลับตาทันที ทำให้ไม่เห็นว่าที่มาของภาพและเสียงนั้นคืออะไร เช่นเดียวกับสังคมที่มีหลายเท็กซ์เจอร์ หลายสิ่งถูกบิดเบือน ถูกทำให้พร่ามัวจนเราแทบไม่เห็นว่าความจริงเป็นอย่างไรกันแน่

คุณมาม่า–อาภาพัชร์ ใจอินทร์ คิวเรเตอร์และที่ปรึกษาแห่ง คินใจ คอนเทมโพลารี่ แกลเลอรี่ ผู้กรุณานำชมเราตั้งแต่ต้นจนจบยอมรับว่ามันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนที่จะกล่าวถึงเรื่องบ้านเมืองและสังคมโดยเฉพาะช่วงเวลาเปราะบาง ‘เช่นนี้’ (เน้นเสียง) แต่สุดท้ายแล้วเธอบอกกับเราว่า ‘ศิลปะควรจะเป็นพื้นที่ที่เราสามารถเเสดงออกอย่างอิสระ ไม่ลำเอียง และถกเถียงกับมันได้ ถ้าศิลปะไม่เกิดการวิพากษ์วิจารณ์ ไม่เกิดการถกเถียง ศิลปะจะตายทันที’

Kinjai Contemporary Gallery  ‘คินใจ’ แกลเลอรี่ศิลปะร่วมสมัย พร้อมเปิดพื้นที่กว้างๆ ให้ศิลปินหน้าใหม่ได้มีที่ทางในการทดลองแสดงงานโดยไม่จำกัดสาย ไม่ว่าคุณจะเป็น ดีไซเนอร์ สถาปนิก นักออกแบบ ขอให้เป็นงานศิลปะร่วมสมัยเป็นพอ และยังรวมไปถึงนักศึกษาที่อยากลองส่งผลงานเข้ามา ที่นี่เขาก็ยินดีต้อนรับจ้า!

Dust Gets In The Eyes

นิทรรศการโดย

วัชรนนท์ สินวราวัฒน์

ธานี บุญรอดเจริญ

ธนวัฒน์ นุ่มเจริญ

ธาราธร ไพรบึง

ศิวะเวช ทองใบใหญ่

และ พศุตม์ สะอิ้งทอง

จัดแสดงตั้งแต่วันนี้ – 20 พฤศจิกายน 2561

ที่ Kinjai Contemporary Gallery

44 ถนนราชวิถี บางพลัด (อยู่ริมถนน ติดตลาดกรุงธนฯ ฝั่งขาเข้าถนนจรัญสนิทวงศ์)

โทร. 089-815-3082

Facebook : https://www.facebook.com/Kinjaicontemporary/

***เนื่องจากงานส่วนหนึ่งเป็น Video Installation ที่วูบวาบวูบไหว จึงอาจมีผลต่อสายตาของท่านได้ แต่เรายืนยันว่าถ้าตายังสู้! ก็อยากให้เบิ่งตาดูตั้งแต่ต้นจนจบนะ