“แถวนี้เป็นที่ๆ แม่กับพ่อเขาเจอกันครั้งแรก พ่อทำงานบริษัทขายเครื่องเสริมสวย ส่วนบ้านแม่อยู่แถวนี้ จากนั้นทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไปนานมาก สุดท้ายกลับมาเจอกันอีกครั้งที่นี่”

ไม่แน่ใจว่าเรื่องเล่าจากชายหนุ่มหลังบาร์ที่เรากำลังนั่งอยู่หรือกาแฟดำกันแน่ที่ทำใจเต้นตึกๆ ตักๆ

นี่เป็นการเจอโดยมิได้นัดหมายเหมือนกันระหว่างเรากับ HĒIJīi Bangkok (เฮยจี แบงค็อก) คาเฟ่เล็กๆ ที่เพิ่งเปิดได้ไม่ถึงเดือน มีหลังคากระเบื้องแบบจีน บรรยากาศแบบเวียดนาม แต่อยู่ในย่านเจริญกรุง ย่านที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานอยู่แล้ว แต่วันนี้รู้สึกจะโรแมนติกกว่าทุกวัน… 

ซีเเอตเทิล

การเจอกันของ มิค-ประภาส ระสินานนท์ และ นัท-ทวีวุฒิ พลเสนา 2 หนุ่มในจำนวนเจ้าของร้านทั้ง 7 คน ก็คล้ายๆ กับเรื่องที่เขาเพิ่งเล่า พวกเขาเจอกันที่ซีเเอตเทิล (Seattle) เมื่อหลายปีก่อน

“บ้านคนที่ซีเเอตเทิลจะไม่ได้เป็นตึกแถวติดๆ กันเหมือนในนิวยอร์ก เป็นบ้านเดี่ยวธรรมดาๆ นี่แหละ แต่พอเดินเข้าไปแล้วเป็นบาร์ ในห้องนั่งเล่นมีโต๊ะเก้าอี้ง่ายๆ สบายๆ อบอุ่น เรามักเจอคนที่ไม่รู้จักกัน แวะเวียนมาคุยเรื่องที่ต่างคนต่างสนใจ หนัง เพลง หนังสือ เสื้อผ้า หรืออะไรก็ตาม ชอบความรู้สึกที่ว่าเราไม่จำเป็นต้องรู้แบ็กกราวนด์กันและกันก็ได้ แต่ต่างคนต่างมีเรื่องให้คุยกัน”

“ตอนอยู่ที่นั่น เวลาทำงานเหนื่อยๆ จะชอบเข้าร้านกาแฟอยู่ร้านหนึ่งชื่อ Seattle Coffee Works เป็นร้านบ้านๆ นี่แหละ เปิดเพลงเต้นรำ อารมณ์แบบ ABBA แล้วพอถึงท่อนฮุก พวกพนักงานในบาร์เขาก็จะร้องเพลงกัน คนในร้านก็ลุกขึ้นมาเต้นรำกัน ทำงานเหนื่อยๆ หายเลย ผมชอบฟีลนั้นมาก

“เป็นความรู้สึกที่ดี คาแร็กเตอร์ร้านแบบนี้น่ะ”

ทั้งคู่ชอบกินกาแฟและเคยคุยกันเล่นๆ ว่าอยากเปิดคาเฟ่เล็กๆ เปิดแต่เพลงที่ชอบแบบนั้นบ้าง พอกลับมาเมืองไทย ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำงานตามร้านอาหาร คาเฟ่ บาร์ ความฝันถูกวางไว้ก่อน

แต่มันไม่ได้หนีไปไหน…

ความ (ทรง) จำ

ระแวกซอยเจริญกรุง 43 เป็นชุมชนเก่าที่อยู่กันมานาน HĒIJīi ถูกรายล้อมด้วยร้านข้าวแกง ร้านเสริมสวย ร้านก๋วยเตี๋ยว แผงขายหนังสือ ถัดไปมีแกลเลอรี่ โฮสเทล และคาเฟ่ วันดีคืนดีก็มีคุณลุงคุณป้าเจ้าของธุรกิจข้างๆ เดินมากินร้านเขา บางทีเขาก็ไปกินร้านข้างๆ ต่างคนต่างอุดหนุนกัน ซึ่งเขาบอกว่ามันน่ารักดี ที่มีทั้งเก่าและใหม่อยู่ด้วยกัน

เขาบอกว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนแถวนี้ แต่ชอบชุมชนแถวนี้ ระหว่างหาโลเคชั่นเหมาะๆ ดันมาเจอห้องนี้โดยบังเอิญ มันเป็นตึกอายุกว่า 100 ปี ที่สะสมความงามตามกาลเวลามาได้อย่างน่าทึ่ง เขาชี้ให้ดูสีเขียวตุ่นๆ ของฝ้าเพดานด้านในซึ่งเป็นของเดิม กำเเพงอิฐก็ของเดิมเหมือนกัน พอกระเทาะสีออกก็จะเห็นอิฐแบบยาวของตึกเก่าที่สมัยนี้ไม่มีใครใช้แล้ว 

มิคเองเป็นคนจีนที่เกิดในไทย ฟังจีนออกแต่พูดไม่ได้ โตมากับอากงอาม่า และนับถือคริสต์ ร้านนี้คืออิทธิพลของสิ่งที่เห็นมาตั้งแต่เด็ก ทั้งจานชาม กานำ้ชา โต๊ะ เก้าอี้ หรือบานประตูเหล็กพับ กับชั้นลอยเอาไว้เก็บของเหมือนเล่าเต๊งแบบตึกแถวที่เขาเคยอยู่ เติมหลังคาสไตล์จีนเหมือนโรงเตี๊ยมแบบที่ชอบ ลายกางเขนกับม่านสีขาวที่จำได้จากตอนที่แม่พาไปโบสถ์

ภาพคาเฟ่แบบที่ครั้งหนึ่งเคยคุยกันไว้เล่นๆ เกิดขึ้นจริงที่นี่เอง

ซุปไก่ (ดำ)

ตั้งแต่นั่งอยู่ตรงนี้ เราเห็นคนเดินเข้าร้านไม่ขาด แถมยิ่งบ่ายคนยิ่งเยอะ เราเลยจำเป็นต้องชวนทั้งคู่คุยระหว่างทำงานไปด้วย เขาบอกว่าไม่ได้ตั้งตัว ไม่ได้คาดหวังว่าคนจะรู้จักเยอะขนาดนี้ แถมยังกังวลหน่อยๆ ด้วยซ้ำ

“แค่ต้องคิดว่าทำยังไงให้ทัน มันมีโจทย์ใหม่ๆ ให้แก้ทุกวัน แต่ผมไม่คิดว่าจะต้องแก้ด้วยเครื่อง”

มิคเคยทำงานออกเเบบดิสเพลย์ ทำอินทีเรีย เป็นครีเอทีฟอีเว้นต์ ทำเบื้องหลังละครเวที และอีกมากมายนับไม่ถ้วนในสายศิลปะ เขาบอกว่าการทำร้านนี้ก็เหมือนทำละครเวที ทำเสื้อผ้า แต่งหน้า จัดแสง ทุกอย่างใช้มือกับความรู้สึก

ขณะที่นัทเคยทำงานเป็นมิกซ์โซโลจิสต์ที่บาร์ลับแห่งหนึ่งมาก่อน เป็นที่มาว่าทำไมเครื่องดื่มที่นี่จึงมีลีลาการทำจนถึงการเสิร์ฟแบบค็อกเทลมากกว่าจะเป็นกาแฟธรรมดาๆ 

พวกเขาอยากให้มันออกมาง่ายที่สุดโดยพึ่งแมทชีนให้น้อยที่สุด ทุกอย่างจึงเป็นงานทำมือแทบทั้งหมด เขาอยากทำแก้วต่อแก้ว แม้ว่าบางทีคนมาสั่งพร้อมกัน 10 แก้ว ถ้าคนสั่งอาหาร พวกเขาก็ต้องแยกร่างวิ่งขึ้นไปทอดปอเปี๊ยะที่ครัวข้างบนก็เถอะ

แต่ถึงยังไงเขาก็อยากให้คนมาอยู่ดี ถึงไม่ชอบไม่เป็นไร

“เราเองกินรสชาตินี้ กาแฟดำ กาแฟนม เครื่องดื่ม ขนมทุกอย่างหวานน้อย แต่อาหารรสจัด ขนมก็เป็นรสชาติที่ชอบกินตอนเด็ก แล้วจำมาว่าเราชอบประมาณนี้ บางอย่างเช่นมะละกอสุกปั่นกับนม ก็เป็นของที่ชอบกินมากตอนไปเที่ยวฮ่องกง

“เคยมีคนถามเราว่าร้านนี้เน้นอะไร เราเองก็ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน เพราะเจ้าของร้าน 7 คน เป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกันหมด น้องเราเขาก็ทำขนม เพื่อนเราก็ชงกาแฟ ทุกคนทำงานที่ตัวเองถนัด ถ้าให้ตอบจริงๆ เราว่ามันน่าจะออกมาดีที่สุดทุกอย่างแหละ”

 Hei-jii  อ่านว่า เฮย-จี  ในภาษาจีนหมายถึง ไก่ดำตุ๋นยาจีน ก็เป็นเมนูจากความทรงจำที่แม่ของเขาชอบทำให้กินตั้งแต่เด็กเช่นกัน และกลายมาเป็นชื่อร้านนี้

เขาขอตัวไปรับออเดอร์ ทำให้เราต้องกด Pause อีกครั้ง จริงๆ มันเป็นการสนทนาที่กด Pause เครื่องอัดเรื่อยๆ เพราะคนเข้ามาเรื่อยๆ แทบไม่เว้นว่าง โดยมีคน 2 คนทำงานก้มๆ เงยๆ อยู่หลังบาร์

มองบนผนัง เห็นตัวเขียนจีน อ่านว่าอะไรน่ะเหรอ เขาบอกเราแล้วล่ะ แต่ด้วยสกิลภาษาจีนที่เท่ากับ 0 จึงฟังไม่ถนัด แค่รู้ว่ามันแปลว่า ‘ขอให้โชคดี’  

นั่นอาจเป็นคำอวยพรที่เขาให้เราและเราให้เขาในการบังเอิญเจอกันครั้งนี้ด้วยก็ได้

HĒIJīi Bangkok

415 ซอยเจริญกรุง 43 กรุงเทพฯ (ซอยตรงข้ามไปรษณีย์บางรัก / TCDC / เดินเข้าซอยไปเจอแยกแรกเลี้ยวขวาโลดเลยจ้า)

เปิดทำการทุกวัน (ยกเว้นวันจันทร์) เวลา 9.00-18.00 น.

Facebook : https://www.facebook.com/HĒIJīi-Bangkok-544155406029047

WRITER : WEDNESDAY