18 ปีก่อนมีคนยื่นเทปคาสเซ็ทท์หน้าปกสีส้มๆ มาให้ผมตอนหลังเลิกเรียน พร้อมบอกว่า “..เห็นชอบฟังเพลงแปลกๆ เลยเอามาให้คิดว่าน่าจะชอบ..” ก็จริงนะ แปลกตั้งแต่หน้าปกอัลบั้มสีส้มสะดุดตา มีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งนำหน้า ชายหนุ่มอีกสี่คนที่เหลือวิ่งตามหลัง “ละอองฟอง” เป็นชื่อของวงดนตรีวงนั้น “ร่องเสียงลำไย” เป็นชื่อค่ายเพลงของวงนั้น วงดนตรีชื่อไทย ค่ายเพลงชื่อไทยๆ แปลกดี แถมชื่อเพลงทุกเพลงยังสั้นแค่คำเดียวทุกเพลงอีก

วัน, ลา, ขอบฟ้า, เรา, รัก คือ 5 เพลงในหน้า A คืน, ลม, มนต์, พัก, ฝัน คืออีก 5 เพลงในหน้า B

“ละอองฟอง” มีสมาชิกทั้งหมด 5 คน ชมพู่-วิสาห์ อัทธเสรี (ร้องนำ) โหน่ง-วิชญ วัฒนศัพท์ (คีย์บอร์ด) ฟลุ๊ค-ดนพ ศรีขาว (กลอง) แมน-ตนุภพ โนทยานนท์ (กีตาร์) และ เอ๊ะ-พงศ์จักร พิษฐานพร (เบส) เพลงในอัลบั้มเป็นการผสมผสานระหว่างดนตรี Pop, Jazz และ Rock ใน Sound ดนตรีในยุค 60 ซึ่งได้รับอิทธิพลมาจากวง Swedish pop อย่าง The Cardigans งานทั้งหมดโปรดิวส์กันเอง เล่นดนตรีกันเอง โดยมีละอองฟองคนที่ 6 อย่าง ส้ม-สุชาดา สังขพันธุ์ เป็นคนเขียนเนื้อเพลงเกือบทั้งหมด และโหน่ง-วิชญ เป็นคนแต่งทำนองและเรียบเรียง มีพี่น้องเพื่อนฝูงอย่าง พี่ฮาร์ท สุทธิพงษ์, สมบัติ พรหมมา, Banana Boat ฯลฯ มาช่วยกันบรรเลงเติมเต็มให้อัลบั้มสมบูรณ์ยิ่งขึ้น

เพลงทั้งหมดในอัลบั้ม ถ้าหากจะให้ผมเปรียบเปรยก็คงไม่ต่างไปจากหน้าปกอัลบั้มซักเท่าไหร่ ดนตรีและเนื้อเพลงของละอองฟองนั้นอยู่ในโทนที่สดใส สบายๆ ไม่ฟูมฟาย เหมือนกับจะบอกว่าโลกที่กำลังหมุนอยู่ในขณะนั้น พวกเขามองเห็นมันจากมุมบวกแทบทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเพลง “วัน” ที่บอกให้เราเก็บสิ่งดีๆที่ผ่านเข้ามาในแต่ละวันเอาไว้ แม้เราจะต้องพบเจอทั้งเรื่องดีและไม่ดีก็ตาม, หรือแม้กระทั่งการจากลาของคนสองคนในเพลง “คืน” และ “ลา” ละอองฟองยังมองมันในแง่งาม ว่าซักวันโลกจะหมุนให้คนสองคนกลับมาพบเจอกันอีก, หรือเพลงรักที่เล่าถึงการพบเจอใครซักคน อย่างในเพลง “พัก” ก็ทำออกมาได้อบอุ่นหัวใจทีเดียว แค่เสียงกีตาร์กับเสียงของชมพู่ก็ทำเราเคลิบเคลิ้มลอยไปไกล, เช่นเดียวกันกับเพลง “ลม”, “ฝัน” และ “มนต์” ที่ช่วยเติมเต็มความรู้สึกจากวันอันแสนเหนื่อยล้าได้เป็นอย่างดี เสียงหวานๆ ของชมพู่นั้นกลมกลืนไปกับดนตรีละมุน ลองเอาเสื่อไปปูกลางสนามหญ้าใต้ร่มไม้ใหญ่ๆให้ลมพัดเบาๆ แล้วฟังเพลงของละอองไปด้วย เหนื่อยมาจากไหนก็ยิ้มได้ เชื่อผมสิ จริงอยู่ที่ในด้านการตลาด อัลบั้มแรกของละอองฟองนั้นไม่ได้ประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจไว้นัก ทุกงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา หลังการแยกย้ายของวง ชมพู่ ได้ออกอัลบั้มเดี่ยว VISA กับ Genie Records, โหน่ง ทำงานเบื้องหลังและออกอัลบั้มเดี่ยวของตัวเองในนาม The Photo Sticker Machine ควบคู่กับการเป็นหนึ่งในสมาชิกวงทีโบนไปพร้อมๆ กันในช่วงเวลาหนึ่ง, ฟลุ๊ค กับการเป็นสมาชิกใหม่ของ Tea for Three ในยุคหลังเบเกอรี่มิวสิค, แมนและเอ๊ะ รวมตัวกันอีกครั้งหลังจากหายไป 8 ปี เพื่อสานต่อ ละอองฟองอีกครั้งพร้อมกับนักร้องสาวคนใหม่ อย่างน้องออน กรกมล ชัยวัฒนเมธิน แล้วเรื่องของ ละอองฟองที่ทุกคนรู้จักกันในวงกว้างก็ค่อยๆ เริ่มต้นตั้งแต่นั้น

จุดเริ่มต้นของละอองฟองเมื่อสิบกว่าปีก่อน แม้ชื่อเสียงจะไม่ดังมากนัก แต่ในความเห็นของผม ยอดขายนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะมาบ่งชี้ชัดว่าวงดนตรีวงนั้นประสบความสำเร็จหรือไม่ แต่ผลผลิตทางด้านดนตรีมากมายก็เกิดจากจุดเริ่มต้นในอัลบั้มแรกนั้น กลับเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับวงการเพลงไทยบ้านเราในช่วงเวลาต่อมา และสิ่งหนึ่งที่ผมเชื่อก็คือ นักดนตรีทุกคนประสบความสำเร็จตั้งแต่ได้เริ่มเล่นมันให้คนได้ฟัง แล้วมีคนชอบเพลงเหล่านั้น ดังหรือไม่ดังมันอาจจะเป็นกำไรที่เกิดขึ้นภายหลัง ดนตรีเป็นเรื่องของศิลปะ ยอดขายเป็นเรื่องของพาณิชย์ ของอย่างนี้ขึ้นอยู่ที่ว่าใครจะสร้างสมดุลในพาณิชย์ศิลป์ได้ดีกว่า แต่ในฐานะคนฟังเพลง ผมขอเอาคำว่าศิลปะมาไว้นำหน้าคำว่าพาณิชย์ก็แล้วกัน

ละอองฟองเขียน คำลงท้ายใน เครดิตเอาไว้ว่า “มนต์ฟ้ามีจริง ดลทุกสิ่งทุกอย่าง ขอบคุณ” ขอบคุณละอองฟองเช่นกัน ที่ทำให้ผมรักที่จะฟังเพลงนอกกระแสมาตั้งแต่นั้น ขอบคุณบางคนอีกครั้งสำหรับเทปม้วนนั้นเมื่อ 18 ปีก่อน ด้วยความคิดถึง (มาก)

(สามารถอ่าน Music Side B แผ่นอื่นๆได้ที่ https://www.dooddot.com/tag/music-side-b/)

Writer: Daosook Panyawan