ผมเชื่อว่าความรู้สึกหลายอย่างบนโลกนี้ไม่สามารถสื่อสารออกมาเป็นตัวหนังสือได้ทั้งหมด อันที่จริง คำบางคำที่เราอธิบายออกไปแทนความรู้สึกหนึ่งๆ นั้น อาจจะยังไม่ครอบคลุมสิ่งที่มีอยู่ในใจทั้งหมดได้ อย่างคำว่าเสียใจ, หม่นหมอง, ซึมเศร้า, เศร้าหมอง ล้วนเป็นคำเฉพาะที่บอกความรู้สึกในแนวทางเดียวกัน แต่บางทีมันอาจไม่ใช่คำหนึ่งคำใดที่จะพูดแทนความรู้สึกของคนเราได้ตรงเผงที่สุด หลายครั้งที่ภาพบางภาพหรือเพลงบางเพลง กลับใช้เป็นตัวแทนในการบอกกล่าวสิ่งที่มีอยู่ในใจ และมันสามารถเล่าเรื่องได้ดีกว่าคำพูดหลายๆ คำเสียด้วยซ้ำไป

Melancholy of a Flowering Plant เป็นอัลบั้มเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่อง Wonderful Town (อาทิตย์ อัสสรัตน์, 2007) โดยฝีมือของนักดนตรีฝีมือดีสองคนอย่าง Zai Kuning นักกีตาร์ชาวสิงคโปร์ และ Koichi Shimizu โปรดิวเซอร์ชาวญี่ปุ่นที่ทำเพลงอยู่เมืองไทยมานาน จนผมคิดว่าเค้าเองเป็นคนไทยไปแล้ว Wonderful Town นั้นถือว่าเป็นภาพยนตร์ที่มีความเฉพาะตัวในการเล่าถึงเหตุการณ์หลังซึนามิทางภาคใต้ของไทย ผ่านตัวละครหลักอย่างต้นและนา รวมถึงผู้คน, ตึกรามบ้านช่อง, ความเรียบเฉย, ความเงียบสงบของพังงา, เศษซากความเสียหายต่างๆ ที่โยงใยกันไปถึงสภาพบ้านเมืองและสภาพจิตใจของคนที่นั่น ซึ่งเราเองไม่สามารถตีความหลายสิ่งหลายอย่างที่เห็นจากภาพที่ปรากฏได้ทั้งหมด และที่สำคัญสำหรับผม ผมว่าเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องนี้ เป็นเสมือนส่วนหนึ่งของบทภาพยนตร์ที่ไม่มีคำพูด ที่ใช้เล่าเหตุการณ์ในบางฉากได้ดีเกินจะใช้ถ้อยคำมาเป็นตัวแทนเสียด้วยซ้ำ

14 เพลงในอัลบั้มใช้วิธีการนำเสนอที่แตกต่างกันออกไป โดยใช้เสียงกีตาร์ของ Zai กับเสียงสังเคราะห์และเสียงธรรมชาติที่ Koichi สร้างสรรค์ขึ้น เรียบเรียงซ้อนทับกันไปในแต่ละเพลง หลายๆเพลงอย่าง Melancholy of a Flowering Plant, Seed of Time และ Flowering Plant ที่ปล่อยให้กีตาร์เป็นตัวนำในการเล่าเรื่องในด้านสว่างไสว เพลง Empty Pond ใช้กีตาร์นำและมีเสียงสภาวะแวดล้อมอย่างลมและทะเลเข้ามาเป็นตัวประกอบเพื่อเล่าความรู้สึกที่เปลี่ยวเหงา ในขณะเดียวกันเพลงบางเพลงกลับใช้ซาวน์เป็นตัวเล่าเรื่องหลัก อย่าง Black Ceiling ที่พาเราไปในที่แห่งหนึ่งที่มืดมิดและวุ่นวายสับสน หรือ Pollen in A Corpse ที่พาเราดิ่งเศร้าไปพร้อมกับความเกรี้ยวกราดของเสียงกีตาร์จนเผลอลืมหายใจ แต่บางเพลงอย่าง Night Breeze หรือ Dead Leaf กลับปล่อยทิ้งให้บางช่วงโน้ตกว้างพอที่เราจะอ่านความหมายจากความเงียบงันนั้น

สิ่งที่ผมเขียนไปบางส่วนเกี่ยวกับเพลงใน Melancholy of a Flowering Plant นั้น จริงอยู่ที่มันสามารถบอกความรู้สึกนึกคิดของผมที่มีต่ออัลบั้มได้ในระดับหนึ่ง แต่จริงๆ แล้ว ช่องว่างมากมายที่เกิดขึ้นระหว่างโน้ตที่ไร้คำร้องเหล่านั้น อาจเล่าความหมายในเพลงออกมาแตกต่างกันไป บางคนอาจรู้สึกคล้ายกันกับผม บางคนอาจรู้สึกแตกต่างไปอีกทางเลยก็เป็นได้ คล้ายกับสถานที่บางแห่งบนโลก ที่เราต่างให้ความหมายกับที่แห่งนั้นแตกต่างกันออกไป และถ้าหากจะแยก Melancholy of a Flowering Plant ออกจาก Wonderful Town ในฐานะอัลบั้มเพลงบรรเลงอัลบั้มหนึ่ง อัลบั้มนี้ก็ยังน่าสนใจในการนำเสนอรูปแบบของเพลงใหม่ๆที่ไม่ค่อยพบเห็นในเมืองไทยอยู่ดี

อยู่ๆทำไมผมถึงอยากหยิบอัลบั้มนี้ไปฟังริมทะเลที่เขาหลักก็ไม่รู้

[vsw id=”sWLykvXYzQ0″ source=”youtube” width=”650″ height=”430″ autoplay=”no”]

Writer: Daosook Panyawan